Hai filmes polos que se coa a vida. Son estes os que máis me emocionan. Filmes cheos de fendas que nos permiten acceder non só á historia que se nos presenta, senón tamén a unha existencia, e que adoitan ser o reflexo dunha determinada actitude ante o que nos rodea, unha actitude movida polo desexo, a consciencia, a escoita e un asombro continuo polo próximo.

O obradoiro apelou e trouxo á superficie esas olladas propias e reveladoras que tanto necesita o mundo, e fíxoo poñendo especial énfase na crenza de que a función principal do cinema é congregar, e na noción de que é no contexto de cada persoa, que determina e limita, onde radican as posibilidades, a forza e a singularidade de cada unha desas olladas.

Neste contexto, dez estudantes do campus de Pontevedra desenvolveron proxectos individuais de curtametraxes que se conformaron ao longo das distintas etapas que estruturaron este obradoiro.

Na primeira sesión, formulouse un contexto que favoreceu o mergullo e a inspiración estético-temática do alumnado. O obxectivo desta sesión era que cada participante descubrise modelos de expresión cinematográfica que estimulasen tanto a xénese da súa proposta (a idea motriz), como a súa conseguinte formalización (a curtametraxe).

Na segunda sesión, promovemos unha primeira revisión dos filmes, que estaban no ecuador do seu proceso creativo, co obxectivo de asesorar de xeito pormenorizado cada proposta e promover así o seu mellor desenvolvemento.

Na terceira e derradeira sesión, seguimos traballando con cada proxecto, ultimando detalles, cara á súa montaxe final e posterior exhibición pública na sesión inaugural da edición 09 de Novos Cinemas.